- receptaculum
- rĕceptācŭlum, i, n. [id.], a place to receive or keep things in, a reservoir, magazine, receptacle.I.In gen.:II.
corpus quasi vas est aut aliquod animi receptaculum,
Cic. Tusc. 1, 22, 52:cibi et potionis (alvus),
id. N. D. 2, 54, 136:frugibus,
Tac. G. 16:cibi receptaculum ventriculus, Lact. Opif. Dei, 11: avium,
Col. 8, 15, 4:aquatilium animalium,
id. 8, 1, 3:praedarum,
Plin. Pan. 36, 1:olei,
Pall. 1, 20, 2:cloaca maxima, receptaculum omnium purgamentorum urbis,
Liv. 1, 56, 2:aquae,
a reservoir, Vitr. 8, 7; cf.Nili,
Tac. A. 2, 61:ignium,
Vulg. Exod. 27, 3. —In partic., a place of refuge, a lurking-place, shelter, retreat, = locus ad receptum aptus (so usually):castra sunt victori receptaculum, victo perfugium,
Liv. 44, 39:(Sicilia) illud receptaculum classibus nostris,
Cic. Verr. 2, 2, 1, § 3:pro castello ac receptaculo turrim facere,
Caes. B. C. 2, 8; cf. Cic. Pis. 5, 11; and:castella diruit, ne receptaculo hostibus essent,
Liv. 9, 41, 6:Capua receptaculum aratorum,
Cic. Agr. 2, 23, 89; Caes. B. G. 7, 14:servitiis ex Achaiā fugientibus receptacula Macedonia erat,
a rendezvous, Liv. 41, 23; cf. id. 8, 11.— With gen.:illud tibi oppidum receptaculum praedae fuit,
a hiding-place for booty, Cic. Verr. 2, 5, 23, § 59:receptaculum adversae pugnae,
a place of refuge, Liv. 6, 33:hostium,
id. 1, 33:receptaculum fugae,
id. 8, 9;with which cf. exsulum,
Curt. 8, 2, 12:perfugarum,
Tac. A. 14, 29:receptaculum habuere castra sociorum,
Just. 2, 4, 30; 9, 1, 2:perdices spinā et frutice sic muniunt receptaculum,
their nest, Plin. 10, 33, 51, § 160:(mors) aeternum nihil sentiendi receptaculum,
Cic. Tusc. 5, 40, 117.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.